اثر ورزش و فعالیت بدنی بر میزان شادی زنان یائسه

اهداف: هدف پژوهش حاضر بررسی اثر ورزش و فعالیت بدنی بر میزان شادی زنان یائسه است. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع تجربی است.جامعه آماری تحقیق زنان سالمند شهر شیراز بودند که از طریق فراخوان محلی به شرکت در پژوهش دعوت شده بودند. از بین داوطلبان شرکت در تحقیق 72 نفر با توجه به ملاک های ورود (عدم ابتلا به بیماری، دامنه سنی مناسب، عدم مصرف منظم دارو و علاقمندی و داشتن وقت کافی در زمان های موردنظر شرکت در تحقیق) انتخاب شده و با انتساب تصادفی در سه گروه تمرینی (پیاده روی، حرکت در آب و تمرین با وزنه) و یک گروه کنترل (هرگروه 18 نفر) قرار گرفتند. سه گروه تمرینی به مدت دو ماه در روزها و ساعت های مشابه تحت نظر مربی با شدت و مدت معین تمرینات خود را انجام دادند. زمان و نوع اجزای عمومی فعالیت (گرم کردن و سرد کردن) برای سه گروه مشابه و یکسان بود. مدت زمان جزء اختصاصی تمرین از نظر زمان برای هر سه گروه یکسان ولی از لحاظ محتوا به اشکال گوناگون (پیاده روی، حرکت در آب و تمرین با وزنه) انجام شد. برنامه تمرینی از نظر زمان و شدت تمرین به صورت فزاینده اجرا گردید، به طوری که در روز اول مدت زمان کل تمرین 50 دقیقه و روز آخر 80 دقیقه به طول انجامید. برای سنجش شادی از پرسشنامه تجدید نظر شده شادی آکسفورد استفاده شد که قبل و بعد از 8 هفته برنامه تمرینی، توسط آزمودنی ها تکمیل گردید. نتایج با آنالیز واریانس یک طرفه و نرم افزار spss تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج بیانگر تفاوت معنی دار بین گروه های ورزشی با گروه کنترل بود. یافته های تحقیق نشان دادند که شرکت در فعالیت های ورزشی تاثیر معنی داری بر میزان شادی زنان دارد و گروه تمرین با وزنه، از میان گروه های تمرینی، بیشترین تاثیر را نسبت به گروه کنترل نشان داد. نتیجه گیری: شرکت در برنامه های ورزشی باعث پیشرفت در کلیه ابعاد شادی در گروه های ورزشی تحقیق شد. طرح ریزی برنامه تمرینی منظم می تواند برای زنان مسن مفید باشد و این گروه آسیب پذیر می توانند از برنامه های تمرینی جهت کاهش عوارض دوران یائسگی استفاده کنند.